پيامدهاي جبران ناپذير 20 سال اشغالگري آمريکا براي افغانستان
تاریخ انتشار: ۹ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۵۸۹۴۲۳
خبرگزاری آریا-کشته شدن نزدیک به دویست و پنجاه هزار نفر در جنگ بیست ساله آمریکا در افغانستان گوشهای از پیامدهای جبران ناپذیر اشغالگری آمریکا است.
به گزارش خبرگزاری آریا؛ کشته شدن نزدیک به دویست و پنجاه هزار نفر در جنگ بیست ساله آمریکا در افغانستان گوشهای از پیامدهای جبران ناپذیر اشغالگری آمریکا است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
امروز دومین سالروز خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان است، آمریکا هفتم اکتبر سال دو هزار و یک میلادی پس از حملات یازدهم سپتامبر به بهانه مبارزه با گروههای تروریستی به افغانستان لشکرکشی کرد و بامداد سی و یکم اوت دو هزار و بیست و یک میلادی با خروج آخرین نظامیان آمریکایی از فرودگاه بین المللی کابل و کل افغانستان، بیست سال اشغال این کشور پایان یافت.
جنگ و اشغالگری آمریکا بیست سال ادامه یافت به گونهای که این جنگ، طولانیترین جنگ خارجی آمریکا لقب گرفت، اشغالگری بیست ساله آمریکا در افغانستان علاوه بر تلفات انسانی و خسارات مالی برای آمریکا، زیرساختهای افغانستان را نیز ویران کرد و نزدیک به دویست و پنجاه هزار کشته برجای گذاشت.
شمار نیروهای آمریکایی در سال دو هزار و یازده میلادی و به دستور اوباما رئیس جمهور اسبق آمریکا به صد و ده هزارنفر در افغانستان افزایش یافت که این بالاترین میزان حضور نظامی آمریکا در افغانستان بود.
براساس گزارش سازمانها و نهادهای بین المللی، جنگ بیست ساله آمریکا در افغانستان دویست و چهل و یک هزار کشته برجای گذاشت که بیش از هفتاد و یک هزار نفر از آنها غیرنظامیان افغان بودند.
کشته شدن هفتاد و دو خبرنگار و روزنامه نگار و چهارصد و چهل و چهار کارمند نهادهای امداد رسانی نیز بخشی کوچکی از پیامدهای بیست سال اشغالگری آمریکا است.
در این جنگ نزدیک به دو هزار و پانصد نظامی آمریکایی در افغانستان کشته و بیش از بیست هزار نظامی دیگر آمریکایی زخمی شدند، خونینترین روز برای نظامیان آمریکایی در افغانستان بیست و ششم اوت سال دو هزار و بیست و یک میلادی بود، سیزده نظامی آمریکایی در یک حمله انتحاری در فرودگاه بین المللی کابل کشته شدند، خونینترین روز برای نظامیان
آمریکایی در افغانستان فقط چند روز قبل از خروج آخرین نیروهای آمریکایی از این کشور رقم خورد.
آمریکا در جنگ بیست ساله خود در افغانستان، آنطور که ادعا میکند، نزدیک به دو و نیم تریلیون دلار هزینه کرد که این هزینه، بارسنگینی را بر دوش مالیات دهندگان آمریکایی گذاشت.
اما اشغالگری بیست ساله آمریکا پیامدهای جبران ناپذیر برای مردم افغانستان نیز به همراه داشت، در بیست سال جنگ آمریکا در افغانستان نزدیک به سه میلیون نفر ازرمردم این کشور به خارج از افغانستان مهاجرت کردند و چهار میلیون آواره در داخل کشور به ثبت رسید.
انفجارهای مین، مهمات و مواد منفجر نشده در بیست سال جنگ آمریکا در افغانستان هنوز هم از میان مردم این کشور قربانی میگیرد، صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل چندی قبل
با ارائه گزارشی گفته است هشتاد و پنج درصد قربانیان مهمات منفجر نشده در افغانستان را کودکان تشکیل میدهند.
صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل در افغانستان (یونیسف) در این گزارش افزود: افغانستان از آلودهترین کشورها به تسلیحات جنگی است.
بر اساس آمار کمیته بینالمللی صلیب سرخ در یک سال گذشته ششصد و چهل کودک در افغانستان بر اثر انفجار مین یا مهمات باقیمانده از جنگ کشته یا زخمی شدهاند.
از سوی دیگر هم اکنون بیش از سه میلیون کودک در افغانستان از سوء تغذیه رنج میبرند و بیش از بیست و نه میلیون نفر دراین کشور به کمکهای بشردوستانه نیاز دارند.
براساس گزارش سازمانهای بین المللی بیش از پنجاه درصد جمعیت افغانستان از خدمات درمانی، بهداشتی و غذای کافی محروم هستند.
همچنین حدود نوزده میلیون نفر در افغانستان امنیت غذایی ندارند و بیش از نود درصد مردم این کشور زیر خط فقر زندگی میکنند.
یکی از وعدههای آمریکا و شرکای غربی اش در بیست سال گذشته، مبارزه با مواد مخدر بود، اما میزان تولید این مواد تا پنجاه برابر افزایش یافت به گونهای که کارشناسان و حتی نمایندگان مجلس سابق افغانستان بارها اعلام کردند؛ نظامیان خارجی به ویژه آمریکاییها خود در قاچاق مواد مخدر دست دارند.
میزان تولید مواد مخدر در افغانستان تا نه هزارتن در سال نیز افزایش یافت، افزایش کشت خشخاش و تولید مواد مخدر در افغانستان این کشور را به تولید کننده بیش از نود درصد مواد مخدر جهان تبدیل کرد، همچنین نزدیک به چهار میلیون نفر از مردم افغانستان که ده درصد مردم این کشور را تشکیل میدهد به مواد مخدر معتاد شدند.
فسادهای بزرگ مالی در ادارات دولتی و سازمانهای بین المللی در زمان بیست سال اشغال افغانستان خود نمایی کرد و دولت سازی در سایه اشغال آمریکایی تا جایی پیش رفت که همزمان دو مراسم تحلیف ریاست جمهوری در نوزدهم اسفند ماه سال هزار و سیصد و نود و هشت در افغانستان صورت گرفت.
جنگ فیزیکی آمریکا در افغانستان تمام شد، اما آسیبهای ناشی از این جنگ برای مردم افغانستان همچنان ادامه دارد.
منبع: خبرگزاری آریا
کلیدواژه: افغانستان آمریکا بیست ساله آمریکا در افغانستان اشغالگری آمریکا جنگ بیست ساله مردم این کشور نزدیک به دو بین المللی میلیون نفر مواد مخدر دو هزار
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۵۸۹۴۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شکست تلاش آمریکا برای گسترش نفوذ در آفریقا
افسر اطلاعاتی بازنشسته سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) درخواست اخیر دولتهای چاد و نیجر برای خروج نیروهای عملیات ویژه آمریکایی از خاک این کشورها را یک شکست دیگر برای سیاست گسترش نفوذ آمریکا در قاره آفریقا میداند.
به گزارش مشرق، رسانهها اخیرا گزارش دادند نیروهای عملیات ویژه آمریکایی بعد از آنکه مقامهای چاد حضور نظامیان آمریکایی در این کشور را غیرقانونی خواندند قرار است در روزهای آینده خاک این کشور آفریقایی را ترک کنند. این اتفاق بعد از آن میافتند که سربازان آمریکایی که در نیجر حضور داشتند نیز مجبور به خروج از این کشور شدند.
به نوشته خبرگزاری «اسپوتنیک»، از مجموع ۷۵ نیروی ویژه ارتش آمریکا که در شهر «انجامنا»، پایتخت چاد حضور داشتند، قرار است دهها سرباز پیش از فرا رسیدن موعد انتخابات ریاست جمهوری این کشور در ششم مه، خاک آنجا را ترک کنند.
رهبران چاد در ماه آوریل نامهای را برای وابسته نظامی آمریکا در این کشور فرستاده و به او اطلاع دادند انجامنا به توافقش با واشنگتن که اجازه به حضور این نظامیان در چاد میداد موسوم به توافق وضعیت نیروها پایان میدهد. هنوز تعداد دقیق سربازان آمریکایی حاضر در این کشور آفریقایی مشخص نیست اما مقامهای آمریکایی تاکید میکنند این تعداد بیشتر از ۱۰۰ سرباز نیست. به گزارش مطبوعات آمریکا، پنتاگون همچنان امیدوار به مذاکرات بر سر توافق جدیدی با دولت چاد و بازگرداندن سربازانش به این کشور بعد از انتخابات ششم مه است.
لری جانسون، مامور کهنهکار سابق سازمان سیا معتقد است ارتش آمریکا در صورت خروج از چاد دیگر هرگز به آنجا باز نخواهد گشت.
لری جانسون که مقام وزارت امور خارجه آمریکا نیز بوده در واکنش به برنامه خروج نظامیان آمریکایی از نیجر و چاد گفت: «آسانترین شکلی که میتوان این مساله را بیان کرد این است که این روند دارد شکست میخورد.»
او ادامه داد: «ارتش آمریکا در هر دوی این کشورها پایگاههایی نظامی دارد که برای تعقیب عوامل القاعده و تلاش برای از بین بردن آنها طراحی شدهاند. اما به وضوح دولتهای محلی دارند اجرای این سیاست از سوی آمریکا را رد میکنند. این واقعا یک رسوایی برای آمریکا از این نظر که کلیت نفوذش را از دست میدهد محسوب میشود و من فکر میکنم روسیه قرار است جای آن را بگیرد.»
کشور چاد از ۱۹۰۰ تا ۱۹۶۰ میلادی تحت حاکمیت استعمارگر فرانسویها قرار داشت. بعد از آنکه این کشور آفریقایی استقلال یافت فرانسویها باز هم در چند مقطع در دهههای ۱۹۶۰، ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ به بهانه حفاظت از دولتهای حاکم در چاد سربازانشان را به این منطقه اعزام کردند. نیروهای فرانسوی در فاصله سالهای ۱۹۸۶ تا ۲۰۱۴ یک حضور دائم را در چارچوب «عملیات قرقی» در این کشور آفریقایی حفظ کردند. بهانه اجرای این عملیات نیز حفاظت کردن از چاد در مقابل شبهنظامیان و نیروهای لیبیایی اعلام شد. بعد از سال ۲۰۱۴ فرانسه عملیات موسوم به «عملیات برخان» را جایگزین آن کرد. هر چند پاریس این عملیات را یک عملیات ضد تروریسم گسترده در منطقه ساحل در آفریقا خواند اما اکثر دولتهای این منطقه آن را به عنوان تلاشی شکست خورده محکوم کردند.
روزنامه واشنگتن پست در ماه مه ۲۰۱۴ گزارش کرد آمریکا حدود ۸۰ سرباز را عازم چاد کرده تا از عملیات هواپیماهای شناسایی، اطلاعاتی و نظارتی برای ماموریت یافتن گروهی از دختران دانشآموز نیجریهای ربوده شده توسط تروریستها در شمال نیجریه حمایت کنند. کاخ سفید پس از آن اعلام کرده بود این نیروها «تا زمانی که دیگر نیازی به کمک آنها به حلوفصل این پرونده آدمربایی نباشد» در چاد باقی خواهند ماند. پایگاه تامدیسپاچ در سال ۲۰۱۴ گزارش کرد که تحقیقات این پایگاه مشخص کرده آمریکا به شکلی بیسروصدا بعد از آنکه بمبارانهای ناتو، لیبی را به عصر حجر بازگرداند، مناطق نزدیک به آن را بیثبات کرد و باعث جهش خشونت افراطگران و شبهنظامیان شد، حضور نظامی خود در چاد را افزایش داده است.
بعد از شکست عملیات برخان که هدفش قرار بود شکست دادن تروریستها باشد کشورهای مالی، نیجر و بورکینافاسو به شکل پی در پی خواستار خروج سربازان فرانسوی از خاک این کشورها شدند. سربازان فرانسوی در بازه زمانی فوریه ۲۰۲۲ تا مارس ۲۰۲۳ خاک این سه کشور آفریقایی را ترک کردند و در این میان حدود ۱۰۰۰ سرباز فرانسوی به چاد منتقل شدند و تا همین امروز نیز در آنجا باقی ماندهاند.
در این میان واشنگتن پست معتقد است ژنرال محمد ادریس دبی اتنو که از ۲۰۲۱ رهبر چاد بوده به زودی بعد از تکمیل خروج سربازان آمریکایی از خاک کشورش، سربازان فرانسوی را نیز وادار به خروج از چاد میکند. این روزنامه آمریکایی متذکر شد چاد به همراه مالی، نیجر و بورکینافاسو برای حل مسائل اقتصادی و امنیتی خود در حال گرایش به روسیه هستند.
چاد از مدتی پیش مشغول تقویت کردن روابطش با روسیه بوده است. مهمت ادریس دبی اتنو در ماه ژانویه سفری رسمی به روسیه داشت و در ماه ژوئیه گذشته نیز وزیر امور خارجه چاد در اجلاس روسیه-آفریقا در سن پترزبورگ شرکت کرد.
جانسون خاطرنشان کرد: «این روسیه نیست که سابقه به بردگی کشیدن سیاهپوستان آفریقایی را داشته باشد. در درجه دوم نیز روسیه هیچ روابط نزدیکی با امپراتوریهای استعمارگر نداشته است. این فرانسویها، انگلیسیها، آلمانیها، هلندیها و بلژیکیها هستند که سابقه طولانی در به استثمار کشیدن آفریقا و مردم و منابعش داشتهاند. بنابر این من صراحتا فکر میکنم هم روسیه و هم چین به عنوان واسطههایی صادق دستکم خیلی صادقتر از آمریکا، توسط کشورهای منطقه در نظر گرفته میشوند.
این تحلیلگر سابق سازمان سیا نتیجهگیری کرد: «این اتفاقات را میتوانیم بخشی از فروپاشی به اصطلاح نظم بینالمللی قانون محور تحت رهبری آمریکا بخوانیم. تلاشهای آمریکا برای سلطه یافتن بر جهان دارند خنثی میشوند. این تلاشها به نوک قله خود رسیدند و حالا دارند از سراشیبی سقوط میکنند. بنابراین من هم فکر میکنم این یک نشانه دیگر از این است که سیاستهای آمریکا دارند به بیراهه میروند.»